Το 1741, γεννήθηκε ένας από τους πιο σημαντικούς ρομαντικούς εικαστικούς που στιγμάτισε την αγγλική τέχνη αλλά και ολόκληρο τον κόσμο της, ανεξαρτήτου εθνικότητας. Πρόκειται για τον Ελβετό ρομαντικό ζωγράφο και ποιητή, Henry Fuseli. Το έργο του, λέγεται πως «άνοιξε τα φτερά» του ρομαντισμού στην εποχή του, χαρακτηριζόμενο ως τολμηρό, ονειρικό, παθιασμένο και μεθυστικά χαοτικό και εν τέλει, συναρπαστικά και ανεξήγητα λυτρωτικό.

Επιπλέον, ο Fuseli, χρησιμοποιούσε αρκετά την χαρακτηριστική της μπαρόκ τεχνική, κιαροσκούρο, η οποία έδινε μια αίσθηση βάθους και αντίθεσης. Όμως, πέρα από όλες τις τέχνες, συνδυάζει επιτυχώς και σχεδόν όλα τα συναισθήματα, αφήνοντας πάντοτε στο τέλος μια στοιχειωτική επίγευση. Σε τέτοιο βαθμό που θα αναρωτιόταν κανείς, «Θα έπρεπε ποτέ να νιώσω κάτι τόσο σκοτεινό;».

Η τέχνη του σφύζει από ερωτισμό, που απεικονίζεται βέβαια από έναν ιδιαιτέρως πρωτότυπο τρόπο, έχοντας την χάρη να περιπλέκει αισθήματα και σκέψεις, τις οποίες δεν θα έφτανε να περιγράψει κανείς ούτε σε χιλιάδες λέξεις. Είναι ίσως η φαντασίωση, τόσο παραμυθένια μεταφερόμενη, που να μην μπορεί καν να καταταχθεί σε μόνο μια τέχνη.

Από την άλλη, εμπεριέχει και κάτι το γοτθικό με έναν σφριγηλά παραστατικό τρόπο. Άλλοτε προσπαθεί να αντικατοπτρίσει μια εύθυμη, άλλοτε μια ερωτική και άλλοτε μια εφιαλτική σκηνή. Παρά ταύτα, οι πίνακές του είναι σίγουρα παρμένοι από κάποιο όνειρο και μάλιστα την στιγμή της ακμής ή ακόμη καλύτερα, το σημείο καμπής.

Γράφει η Μαρία Δήμου

Henry Fuseli. Πηγή εικόνας: thesatanicscholar.com

Στους πίνακες του Henry Fuseli, μπορεί κανείς να γνωρίσει ουρανοκατέβατα, μυθικά, αιθέρια αλλά και τερατόμορφα όντα, σε έναν περίτεχνο συνδυασμό με το υπαρκτό που με έναν ύπουλο τρόπο, είναι ικανό να αναπαραστήσει την πραγματικότητα, τα ανείπωτα και τα παραγκωνισμένα ένστικτα, πιο εύστοχα από ποτέ.

Στα έργα του, όλα ζωντανεύουν, όλα βρίσκουν το θάρρος να εμφανιστούν και να κυριαρχήσουν, όσο πιεστικά κι αν αναγκάστηκαν να «ησυχάσουν». Είναι όλα το ίδιο ισχυρά και παρόντα, σαν δαίμονες. Εάν επρόκειτο για κινηματογραφικό κάδρο, θα ήταν σχεδόν αδύνατο να εστιάσεις στον πρωταγωνιστή. Και όχι, δεν αποτελούν σημάδι της φαντασίας, δεν είναι φαντάσματα αλλά ακέραιοι χαρακτήρες, που έχουν λόγο και νόημα ύπαρξης.

Ένα από τα ευρέως αναγνωρισμένα του ζωγραφικά έργα, είναι «Ο Εφιάλτης». Ο αυθεντικός πίνακας δημιουργήθηκε στα τέλη του 1700, ενώ έκτοτε πήρε τον δρόμο της αίγλης και της διασημότητας. Έπειτα, χάρη στην επιτυχία του, αντιγράφηκε από τον ίδιο τον Fuseli τουλάχιστον τρεις φορές ή έστω αυτές οι εκδοχές είναι οι πλέον γνωστές έως και σήμερα.

Διαβάστε την συνέχεια στο ArtViews.gr