Ο ελληνικής καταγωγής, Γάλλος συγγραφέας, Αντονέν Αρτώ, είναι περισσότερο γνωστός για τον εκκεντρικό χαρακτήρα και τις ριζοσπαστικές ιδέες του, παρά για το σχετικά μικρό και σε πολλές περιπτώσεις αποσπασματικό έργο του.
Η θεωρία για την οποία θυμόμαστε κυρίως τον Αρτώ σήμερα, είναι αυτή του «Θεάτρου της Σκληρότητας», την οποία αναπτύσσει στο βιβλίο του, «Το θέατρο και το είδωλό του» (1938). Ο Αντονέν Αρτώ ταλαιπωρήθηκε στη ζωή του, τόσο λόγω των πρωτοποριακών και συχνά ωμών ιδεών του, όσο και λόγω της εξάρτησής του στα οπιούχα, αλλά και της σχιζοφρένιας, η οποία τον βασάνισε ως το τέλος.
Γράφει ο Γιώργος Δήμος
Ο Αντονέν Αρτώ υπήρξε πρωτοπόρος της σχολής του Υπερρεαλισμού και έτσι βρέθηκε υπεύθυνος για τη σύνταξη περιοδικών, όπως το Révolution Surréaliste. Υπό την σκηνοθετική επίβλεψη του Άμπελ Γκανς, υποδύθηκε τον επαναστάτη Ζαν-Πωλ Μαρά, στο «Ναπολέων» (1927) και έτσι ξεκίνησε μια πορεία στη μεγάλη οθόνη που συνέχισε με το ρόλο του ιεροεξεταστή στο «Πάθος της Ζαν Ντ’ Αρκ» (1928) του Κ. Τ. Ντράγιερ και κεντρικό ρόλο στη σουρεαλιστική ταινία μικρού μήκους της Ζερμέν Ντιλάκ, «La Coquille et le clergyman» (1928), η οποία βασίστηκε σε δικό του σενάριο.
Διαβάστε τη συνέχεια στο ArtViews.gr
