Ο Γιώργος Πισσάνης είναι ένας νέος ποιητής και δικηγόρος που γεννήθηκε και ζει στον Ασπρόπυργο. Σπούδασε Νομικά στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου (EUC) και Πολιτικές Επιστήμες & Ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου. Ξεκινώντας από τα εφηβικά του χρόνια, έχει αναπτύξει παράλληλα και τη συγγραφική του δραστηριότητα. Έχει λάβει μέρος με διηγήματά του σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, τα οποία μεταφράστηκαν στα Ισπανικά και στα Αγγλικά. Ο «Ελαιοχρωματιστής» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή και εκδόθηκε το 2022 από τις εκδόσεις Ιωλκός.
Συνέντευξη στον Γιώργο Δήμο
Πώς ξεκίνησες να γράφεις;
Τυχαία. Ήμουν μαθητής Γυμνασίου όταν έτυχε να διαβάσω το πρώτο μου εξωσχολικό ποίημα: την Αμοργό του Νίκου Γκάτσου. Όχι και τόσο εύκολο ξεκίνημα. «Με την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά και τα κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα / Οι ναυαγοί κοιμήθηκαν ήμεροι σαν αγρίμια νεκρά …», θυμάμαι ακόμα τους πρώτους στίχους του ποιήματος όπως και το πού βρισκόμουν όταν το πρωτοδιάβασα, τι φορούσα, τι μέρα ήταν. Η φιλόλογος με είχε ευγενικά προειδοποιήσει πως το πιο πιθανόν ήταν να μην καταλάβαινα τίποτα. Πράγματι, όταν τελείωσα το διάβασμα δεν είχα καταλάβει τίποτα από όσα έγραφε, όμως με είχε διαπεράσει ένα πρωτόγνωρο αίσθημα που ως και σήμερα δυσκολεύομαι να εξηγήσω. Ήταν κάτι κεραυνοβόλο. Έκλεισα το βιβλίο και είπα «αυτό θέλω να κάνω». Κάπως έτσι ξεκίνησα να διαβάζω πάρα πολύ και να γράφω σταδιακά. Πιο οργανωμένα ξεκίνησα να γράφω στο Πανεπιστήμιο, μάλιστα κάποια από τα δημοσιευμένα ποιήματα της συλλογής είναι από την περίοδο αυτή. Βέβαια, ο Ουμπέρτο Έκο έγραφε πως υπάρχουν δύο είδη ποιητών: οι καλοί που καίνε τα ποιήματά τους στην ηλικία των δεκαοκτώ και οι κακοί που συνεχίζουν να γράφουν ποίηση για όσο ζουν. Μάλλον ανήκω στους κακούς.
Διαβάστε τη συνέντευξη στο ArtViews.gr
