Οι μαγικές Κυκλάδες αποτελούν πηγή έμπνευσης για την visual artist, Μαριάννα Λούρμπα. Μέσα από το φωτογραφικό της φακό, αποτυπώνει φόρμες και χρώματα από τις περιηγήσεις της συνθέτοντας στατικές αρχιτεκτονικές φόρμες, αρχέγονα γλυπτά και ασύμμετρους αιγαιοπελαγίτικους χρωματικούς όγκους. Οι λιτές γραμμές της Λούρμπα εμπεριέχουν δυναμικά τον μινιμαλισμό των κυκλαδικών ειδωλίων και των αφαιρετικών -και βαθιά ερωτικών- ζωγραφικών συνθέσεων του Γιάννη Μόραλη και τον επινοητικό τρόπο που χρησιμοποιεί τη φωτογραφία ο Μιχάλης Κατζουράκης.
O ιστορικός τέχνης και επιμελητής Χριστόφορος Μαρίνος σημειώνει στο κείμενο του: «…Έχοντας υπόψη τα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος αντιλαμβάνεται το τοπίο ως την «προβολή της ψυχής ενός λαού επάνω στην ύλη» και όχι ως «κάποιο απλώς σύνολο γης, φυτών και υδάτων», συμπεραίνουμε ότι οι μινιμαλιστικές συνθέσεις της Μαριάννας Λούρμπα, κατά βάθος, και με έναν παράξενο τρόπο, είναι βαθιά αναπαραστατικές.”
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
-Μαριάννα, μίλησέ μας για το concept της ατομικής σου έκθεσής που παρουσιάζεις αυτές τις μέρες στον Εικαστικό Κύκλο ΔΛ στην Αθήνα.
-Από τα ταξίδια μου στις Κυκλάδες, συλλέγω με τον φακό μου φόρμες και χρώματα που σηματοδοτούν τους τόπους αυτούς.
Συνθέτω τις στατικές αρχιτεκτονικές φόρμες και δημιουργώ αρχέγονα γλυπτά, ασύμμετρους αιγαιοπελαγίτικους χρωματικούς όγκους, φόρμες που εκπέμπουν ερωτισμό.
Αβίαστα, παίζοντας με τις αποτυπωμένες από τον φακό μου λεπτομέρειες, δημιούργησα τις δικές μου όψεις, αυτές που στην έκθεσή μου τις αναφέρω ως “Κυκλάδων όψεις “
Στην έκθεση στον εικαστικό κύκλο ΔΛ παρουσιάζονται 22 έργα με άρωμα Κυκλάδων, με ονόματα από τον τόπο που δημιουργήθηκαν, από ήρωες του Ομήρου και το καλοκαίρι!
-Ποια Κυκλαδίτικα νησιά έχεις φωτογραφίσει;
-Στην Φολέγανδρο ήταν που ερωτεύτηκα για πρώτη φορά τις Κυκλάδες, εκεί αναγνώρισα μια νέα όψη τους.
Άρχισα να παρατηρώ το λευκό των σπιτιών, την λιτή αρχιτεκτονική τους και πώς το αλάτι κι ο ήλιος πέρναγε πάνω στο λευκό δέρμα τους αφήνοντας σημάδια φθοράς .
Ακολούθησε η Τήνος, εκεί που έψαχνα το χρώμα της πέτρας, η Πάρος με το καθαρό μπλε, η Μύκονος με το βαθύ κόκκινο, η Σαντορίνη με το μοναδικό γαλάζιο της Οίας.
-«Στοιχεία αυτογνωσίας». Τι σημαίνει αυτός ο τίτλος για εσένα και γι’ αυτή την ενότητα της δουλειάς σου;
-Ο τίτλος «Στοιχεία Αυτογνωσίας» προέρχεται από το βιβλίο του 1975 του αρχιτέκτονα, Άρη Κωσταντινίδη. Είναι ο αυθόρμητος συνειρμός, που έκανε ο ιστορικός τέχνης και επιμελητής Χριστόφορος Μαρίνος, όταν του παρουσίασα την δουλειά μου, για να γράψει το κείμενο της έκθεσης. Στο λεύκωμα αυτό, ο Άρης Κωνσταντινίδης παρουσιάζει φωτογραφίες και σημειώσεις του από τις Κυκλάδες, από το 1938-1973, με σύντομα κείμενα που αναδεικνύουν τη διαχρονική σημασία της ανώνυμης αρχιτεκτονικής.
Το κείμενο του Χριστόφορου Μαρίνου, με ενθουσίασε καθώς ξεδιπλώνεται σε αυτό, η ιστορία του Άρη Κωσταντινίδη. Ανακάλυψα κι εγώ, μέσα από αυτό, τις ενδιαφέρουσες ομοιότητες της δουλειάς του και της δικής μου. Όπως ο Κωνσταντινίδης, έτσι κι εγώ, φωτογραφίζω κτίσματα, στοιχεία της κυκλαδικής αρχιτεκτονικής. Στην συνέχεια, μεταμορφώνω τις εικόνες μου σε συνθέσεις που συνδυάζουν τη ζωγραφική και τη γλυπτική, το ψηφιακό με το πραγματικό.
Αυτός είναι και ο λόγος που υιοθετήθηκε τελικά αυτός ο τίτλος.
-Τι προσέχεις σε μια φωτογραφική λήψη;
-Οι φωτογραφίες είναι η πρώτη ύλη για τις συνθέσεις και τα έργα μου. Αυτό που με ενδιαφέρει σε μια λήψη, είναι να εντοπίσω ένα ενδιαφέρον σχήμα, μια καθαρή κύρια φόρμα, με πλαστικότητα, ώστε να μπω στη διαδικασία να ψάξω και για μια δεύτερη λήψη που θα ολοκληρώσει την δημιουργία ενός έργου στο μυαλό μου.
Ένα δεύτερο στοιχείο που με απασχολεί, είναι να «κλέψω» την παλαιότητα του κτίσματος, την ιστορία του μέσα στο χρόνο. Όσο πιο μεγάλη η φθορά, τόσο μεγαλύτερο είναι και το ενδιαφέρον μου γι’ αυτό.
Θυμάμαι σε ένα ταξίδι στην Μύκονο που ξαφνικά συννέφιασε κι έπιασε έντονη βροχή. Ήμουν βέβαιη ότι δεν θα δούλευα καθόλου εκείνη την ημέρα. Όταν κόπασε όμως η κακοκαιρία και είδα τις ματιέρες που άφησαν οι σταγόνες τις βροχής πάνω στο κόκκινο χρώμα των τρούλων αλλά και στους κατάλευκους τοίχους, φανερώθηκε αυτόματα μια άλλη οπτική, από την οποία βγήκαν και δύο αγαπημένα μου έργα.
Διαβάστε τη συνέχεια στο ArtViews.gr
