Έντονη ευαισθησία και γαλήνια διάθεση κυριαρχούν στα έργα του εικαστικού, Τάσου Δήμου. Ζωγραφική άλλοτε ιμπρεσιονιστική, άλλοτε εξπρεσιονιστική με στοιχεία pop art, αλλά και υπερρεαλιστικά στοιχεία δίνουν ένταση στο τελάρο. Η παιδική και η γυναικεία φιγούρα σε αφηρημένο ή μινιμαλιστικό φόντο αποτελούν συχνά θέματά του. Το χρώμα βρίσκεται πάντα σε κυρίαρχη θέση.
Συνέντευξη στη Ζέτα Τζιώτη
Ο καταξιωμένος εικαστικός μας μιλά για το πώς εκείνος προσεγγίζει τον ιμπρεσιονισμό και τον εξπρεσιονισμό, καθώς και τους Δασκάλους των κινημάτων αυτών που τον επηρέασαν.
-Τάσο, διαπιστώνουμε ότι κατά βάση η δουλειά σου είναι ιμπρεσιονιστική ή εξπρεσιονιστική. Πώς σε έχουν επηρεάσει αυτά τα κινήματα;
-Ύστερα από χρόνια μελέτης και των δύο κινημάτων, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ιμπρεσιονισμός (1860), που σχετίζεται με τον όρο «impression» (εντύπωση) είναι αντιστρόφως ανάλογος με το μετέπειτα κίνημα του Εξπρεσιονισμού (1912), από τον όρο «expression», που σημαίνει έκφραση, υπό την έννοια ότι στον πρώτο, τα ερεθίσματα του καλλιτέχνη προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο (περιβάλλον) και στο δεύτερο από τον εσωτερικό του κόσμο (ψυχισμός ή διάθεση). Όσο αφορά εμένα, τουλάχιστον, τα δύο αυτά κινήματα αποτελούν βασικούς πόλους επιρροής και όλοι, σχεδόν, οι πίνακές μου βρίσκονται σε κάποιο σημείο της μεταξύ τους γκάμας.
Έχουν υπάρξει, βέβαια, και άλλες σαφείς επιρροές στο έργο μου, όπως για παράδειγμα είναι η Ποπ Αρτ ή και ο Υπερρεαλισμός, μέχρι ενός σημείου, όμως η βάση μου είναι απαραίτητα ιμπρεσιονιστική ή εξπρεσιονιστική, ανάλογα με το θέμα του έργου και την ψυχολογική μου κατάσταση όταν δημιουργώ.
Διαβάστε τη συνέντευξη στο ArtViews.gr
