Banksy: «Η τέχνη στο δρόμο»

Η ταινία, «Exit Through the Gift Shop» (2010), που είναι και η μόνη την οποία, από όσο γνωρίζουμε, έχει σκηνοθετήσει ο διάσημος Βρετανός «street artist», Banksy, διαφημίστηκε ως ντοκιμαντέρ και ως θέμα της έχει την καλλιτεχνική εξέλιξη του Γάλλου μετανάστη στο Λος Άντζελες, Thierry Guetta, που από μαγαζάτορας έγινε σταρ της «τέχνης του δρόμου». Ο Guetta είναι παθιασμένος με τη «street art» και του αρέσει να βιντεοσκοπεί με τη μικρή του ατομική κάμερα ό,τι ενδιαφέρον βλέπει στη νέα του πατρίδα. Αν και αδέξιος και χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις επάνω στην ιστορία της τέχνης, ο Guetta γνωρίζεται με μερικούς από τους διασημότερους «street artists», μεταξύ των οποίων είναι ο Invader, ο Shepard Fairey και ο ίδιος ο Banksy.

Ο Guetta αρχίζει, όχι μόνο να συμμετέχει στη δημιουργία εικονικών έργων της «street art», αλλά σιγά-σιγά δημιουργεί και δικά του και αποκτά το προσωπικό του στυλ, μέχρι που, προς το τέλος της ταινίας, είναι έτοιμος να κάνει το μεγάλο του εκθεσιακό ντεμπούτο στο Λος Άντζελες. Το «ντοκιμαντέρ» αφηγείται ο ηθοποιός, Ρις Ίφανς, και συχνά ακούμε τη μουσική του Geoff Barrow από τους Portishead και το κομμάτι, «Tonight the Streets Are Ours», του Richard Hawley. Η ταινία σχεδιάζει ένα ολοκληρωμένο πορτραίτο της σύγχρονης «street art», με συνεντεύξεις και έργα από μερικούς από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες  της, όμως το επιχείρημα πως η απογείωση του Thierry Guetta από καθημερινό άνθρωπο σε αστέρα του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι μοιάζει πλαστή και εύρημα του γνωστού για τις φάρσες του σκηνοθέτη της ταινίας, έχει μία κάποια βάση.

Γράφει ο Γιώργος Δήμος

Ο Guetta απεικονίζεται ως ναΐφ, αλλά γεμάτος ενδιαφέρον και ενθουσιασμό για τη σκηνή της «street art». Η προσκόλλησή του στη μικρή του handycam θα μπορούσε να φέρει στο νου του θεατή τα ημερολόγια του Τζόνας Μίκας, όμως η επιλογή του να βιντεοσκοπεί από τη μία τη γυναίκα του να μαγειρεύει και από την άλλη τον Invader να αποτυπώνει με σπρέι τους χαρακτήρες από το Pacman, που αποτελούν το σήμα κατατεθέν του, σε κεντρικούς τοίχους της πόλης, θυμίζει μια παιδικότητα, σαν εκείνη του Mr. Bean, που δεν ταιριάζει στο χώρο με τον οποίο καταπιάνεται. Από την άλλη, οι «street artists» που συναντά είναι όλοι εξαιρετικά πρόθυμοι να τον αφήσουν να τους βιντεοσκοπήσει «εν δράσει», κάτι το οποίο σίγουρα οφείλεται στην παρουσία του Banksy πίσω από την κάμερα.